5 Aralık 2009

Yılmaz Özdil Yazmış....

Ada verildi
Doktor verildi.
Vapur verildi.

Arkadaş verildi.


Üstüne...

5 milyon dolara cezaevi yaptılar.

Apo beğenmedi.


Valla ne dese haklı...

Ben de olsam, ben de beğenmem.


30 yaşlarında güzelce bir kadın, kucağında bebeğiyle, Ankara Garı’ndan otobüse biner. Yanına irikıyım bir adam oturur... Otobüs Kızılcahamam’a vardığında, kadın emzirmek için memesini açar, çocuğun ağzına dayar, çocuk direnir, başını çevirir, kadın sertçe uyarır, “Alsana yavrum, bak yoksa amcaya veririm...” Adam çaktırmadan gözucuyla bakar, önüne döner... Bolu’ya geldiklerinde, kadın yine memesini çıkarır, çocuk yine direnir, kadın yine uyarır, “Al, yoksa amcaya veririm haaa...” Adapazarı, İzmit, aynı replikler tekrarlanır... İstanbul gişelere gelindiğinde, kadın yine “Al, yoksa amcaya veririm” deyince, adam patlar... “Hanım hanım, vereceksen ver artık, Bolu’da inecektim, senin yüzünden buralara geldim!”


Fıkradır ama...

Açılım’ı anlatır.


Ya hiç açmayacaktın şekerim...

Ya da madem açtın, verecen gari.

Hiç yorum yok: